Nina Rahayu Nadea

Asa dibentar gelap basa dokter mere nyaho yen Laras anak kuring kameumeut ati nu umurna kakara 4 taun divonis leukemia. Panyakit anu kacida dipikasieuna. Asa teu percaya kuring kana hasil pamariksaan dokter harita. Tapi geuning kitu hasilna angger. basa ku kuring dipariksakeun ka sababaraha dokter. Jumlah sel darah putih dina awak Laras ngaleuwihan sel darah merah.Nyata leukemia…
Akhirna kuring pasrah kana cocoba….bari ikhtiar kaditu kadieu….tapi kuring tacan siap lamun anak kuring kudu dikemo mah. Asa teu kabayang buuk Laras anu galling muntang kudu jadi botak mah…Deudeuh teuing Laras, naha beut hideup nu kudu nandanganana…. Padahal mah ti keluarga besar kuring oge salaki kuring teu aya nu katerap panyakit kitu.
Ayeuna kuring aya di hiji tempat panuduhan babaturan. Ceunah mah insya alloh ari aya jodonamah ku dokter ngora ieu, panyakit Laras bakal cageur…Tapi basa kuring apal ka ngaran dokterna mimitamah kuring teh rada hoream papangihna…inggis panto hate anu baheula dibebenjokan melenge deui….tapi kanyaah kuring ka Laras ngelehkeun sagalana. Antukna kuring datang ka ieu tempat. Susuganan atuh ku cukang lantarana Laras kameumeut ati bisa cageur deui…
Asa kuring sorangan nu nalangsa nu boga kasakit siga Laras teh. Tapi geuning ari geus aya di tempat ieu mah hate teh rada reugreug da geuning anu boga kasakit siga Laras teh loba. Bari nungguan di geroan…panon neuteup ka tiap pasien hiji-hiji imet dipalecrong. Sanggeus rarasaan geus katingali kabeh ret panon kana panto tempat praktek dokter . Di dinya ngajeblag ngaran Dr.H. Budi Pangestu…naha ieu teh anjeun Bud….ah tapi sigana lain apanan baheula ge anjeun mah boga kasakit…gebeg “Naha geuning beut sarua jeung anak kuring?!”
Lalaunan pikiran kumalayang mangsa-mangsa SMA kuring baheula
Harita kelas simpe keneh, barudak can daratang. Kabeneran kuring bagean piket, atuh gura giru we kuring beberes, keun we ah nu lain teu piket mah. Kuring mah sieun dihukum ku wali kelas kuring nu terkenal killer jeung jutek pisan.
Beres sasapu kadenge aya sora nu ngageredeng di luar kelas kuring. Pirajeunan kuring noong tina jandela. Ari pek teh Yani babaturan sabangku keur ngobrol jeung Budi…Sakedapan kuring neuteup anteub beungeut Budi nu anteng ngobrol jeung Yani. Sok aya nu sumarambah kana hate mun kuring neuteup anjeun teh Bud. Teuing apaleun aya kuring di kelas teuing heunteu harita Budi ngobrolkeun kuring ka Yani intinamah cenah anjeun teh resep ka kuring Bud. Sanajan ngan saukur curhat meureun harita ka Yani tapi kuring geus ngarasa bagja… geuning rasa urang teh sarua.
Suasana nu simpe …ayem…jadi gandeng sapada harita basa si centil…Dewi datang….
“Bud nginjeum PR Matematikana euy…!”
“Encan puguh …”!
“Ah bohong manehmah…buru nginjeum …urang sieun ku Bu Lisa’ Dewi maksa bari jeung ngarebut kantong Budi…!
Ah kuring teu kapapanjangan ningali manehna nu raribut. Kuring anteng nulis diari. Kuring keur nuliskeun anjeun nu salila ieu mapaesan hate..kuring. Komo sanggeus Yani curhat ka kuring yen ceunah anjeun teh sarua resep ka kuring…mileuheungkeun kuring. Dunya asa endah, asa caang narawangan. Sanajan anjeun can wani betus ka kuring. Malah ceuk anjeun ka Yani omat ceunah ulah dibeja-beja ka batur perkara perasaana ka batur. Atoh pisan ngedenge Yani nyarita kitu.
Mindeng kuring ngintip beungeut anjeun, nu kahalangan dua bangku ti bangku kuring. Sajajar diukna jeung barisan kuring. Remen kuring manggihan anjeun keur neuteup anteb ka kuring. Atuh urang ge sok mindeng paadu teuteup nya?!. Sanajan sakolebatan tapi hate asa ngapung ngajaul.ka awang awang…
Tapi kuring teu ngarti. Naha anjeun beut teu keudal nepi ka kiwari…kuring cape nganti anjeun ngucapkeun katresna nu ka kuring. Naha anjeun teu surti ka kuring nu salilana miharep anjeun. Padahal kuring geus asa mibanda anjeun…Tapi anjeun beuki lila asa beuki ngajauhan lir sagara nu teu kaojayan ku kuring.
Anjeun asa beuki teuleum. Enyaan hate anjeun teu bisa kaubek…
Dina hiji mangsa harita urang keur ujian, naha anjeun meuni bela ka kuring. Anjeun nu kabeneran diukna tukangeun kuring mere jawaban saujratna ka kuring. Anjeun mere jawaban ni digulungkeun na kertas ka kuring, basa ningali jawaban kuring kosong keneh. Padahal basa Dewi nanyakan jawaban ka anjeun teu mere saetik eutik acan. Atoh pisan harita kuring, da rumasa kuring mah euweuh kabisa dina pelajaran matematika teh.
Leungeun anjeun remen ngulinkeun buuk kuring harita
“ Nin..sae pisan rambutna meuni galing!”
“ Pan dirawat atuh!” kuring ngagerendeng… bari ret ka pengawas inggis katohyaan kuring ngobrol. …
“Atos ngeusianan…!”
“Atos…nuhun nya!”
“Sama sama cantik!”
Asa bagja harita kuring Bud. Rarasaan teh hayang salilana we meureun ujian, meh anjeun merhatikeun wae ka kuring.
Komo basa urang sakelas ka Bayongbong. Beut teu ku hanteu anjeun make ngalengkeun leungeun ka kuring waktu urang keur difoto. Jaba posisi urang harita aya ditengah-tengah. Atuh urang asa jadi selebriti ..Jadi sorotan batur batur. Tapi urang mah enjoy…..
Kuring awewe nu butuh ku kedal tresna ti anjeun. Bukti pangbeungkeut dua hate nyatana anjeun jeung kuring. Keur ciri anjeun nyaah ka kuring. Keur ciri anjeun mileheungkeun kuring. Tapi eta kecap can pernah kedal ti anjeun sanajan dianti nepi ka kiwari. Ditunggu nepi ka beak waktu,…Enyaan kuring cape nganti anjeun…
Matak basa Dani babaturan kursus mere surat nu eusina nyaah ka kuring. Teu mikir dua kali kuring narima Dani. Bari nu sabenerrna kuring teu bogoh ka Dani. Kuring nyaah ka anjeun, kuring bogoh ka anjeun…anjeun cinta munggaran keur kuring.
Mun pareng kuring keur maca surat ti Dani jeung Yani. Sok kapireng ku kuring.. anjeun merhatikeun kuring, anjeun sok hayang nyaho kana eusi surat ti Dani….
“Kabogoh ni ye…!” anjeun ngomong waktu kuring jeung Yani seuseurian bari jeung maca surat ti Dani
“Pengen tau aja..!” Yani ngabales bari jeung ngajauhkeun surat …basa Budi rek ngarebut surat tina leungeun Yani…
***
Teu karasa nya Bud ayeuna urang rek papisah….ayeuna teh pan poe perpisahan. Kabeh siswa kelas tilu kudu marake batik. . Nu kaseurian harita si Adul make batik sigana nu bapakna da maka batik PNS. Teuing teu apaleun …teuing hayang katingali lain dari yang lain…da dibejaan ge jinisna mah hare- weh, ngadon cungar cengir!
Acara tiap acara geus dipaju…aya tari, aya nyanyi, bodor ah rupa- rupa wae hiburan teh. Tapi karasa kanu hate asa sepi, asa teu gairah. Tiap babaturan mah saruka bungah, make jeung jaroged sagala. Komo si Mida mah meuni muter di panggung ngebor ceunah…nurutan Inul Daratista. Titatadi ieu panon ngulincer neang sorot jeung jirim anjeun, enya kuring neang anjeun Bud…nu titadi ti mimitian acara teu katingali ku kuring…. Duka kunaon anjeun beut teu datang. Padahal kuring keur nungguan anjeun. Sugan jeung sugan dina poe panungtungan di ieu sakola aya kedal ti anjeun nu bisa ningtrimkeun hate kuring.
Acara geus lekasan, kabeh siswa bararis bari sasalaman menta dihampura ka guru-guru jeung nu lainna. Geus puguh ari jeung babaturan mah careurik …silih rangkul. 3 taun babarengan geus mere kasuka kabungah… kabeh sasalaman ngantri…tapi.. enyaan nepi ka sasalaman panungtung kuring teu manggihan anjeun. Harita keneh kuring hayang geura mulang, hayang geura ceurik nyambat anjeun…hayang ningtrimkeun diri, hayang namplokeun kasono ka anjeun sanajan ngan ukur dina sawangan sanjan ngan ukur muka poto anjeun…
Sanggeus acara beres barudak sakelas mah teu langsung mulang tapi ka imah Mida, rek rurujakan. Tapi kuring mah teu milu alesan mah teu ngeunah awak. Padahal mah nyeta teu genah hate we…Diajak ku Dani nongton ge harita teh teu purun. Alesan hayang geura mulang….
Harita kuring rek naek angkot pisan, basa Yani ngagupayan ka kuring. Atuh teu tulus naek angkot teh.
“Aya naon Yan…tos BT yeuh hoyong geura istirahat !”
“Enyaan…teu hoyong apal kabar manehna ?!”
“Kabar saha?”
“Eta nu ngait dina ati…hi…hi!!’
“Saha…kuring panasaran bari jeung hate rada guligah…!”
“Ah sok api-api…!”
“Saha sih Yan…kuring ngabetot leungeun Yani…!”
“Sabar…sabar…!”
Yani mukakeun kantongna terus mikeun surat ka kuring.. Teu diengkekeun deui eta surat dibuka ku kuring..
Kahatur Ninda…
Nin…punten nya bilih aya kalelepatan ti Budi salami ieu. Saleresna Budi teh hoyong ngobrol panjang lebar ka Ninda…tapi sigana Budi tos teu kiat. Salami ieu Budi ngiatkeun diri…kusabab aya ubar nu matuh nu nagerkeun hate nyatana anjeun Nin. Anjeun salamina mapaes hate Budi. Anjeun tos kapimilik ku Budi sanaos ngan ukur na sawangan…sanaos na implengen. Eta tos cekap keur Budi. Hoyong Budi ngapimilik waruga Ninda sautuhna tapina moal tiasa Nin…. Budi tos ditakdirkeun ku Alloh ngagaduhan naon rupi anu batur teu gaduheun. Eta nu jadi hahalang ngaleuwihan gunung nu pangjangkungna ngaleuwihan sagara nu pangjerona. Tapi sanaos Ninda teu janten kapimilik ku Budi…Budi bakal langkung bagja upami ningali anjeun bagja. Wilujeng angkat nya Nin…Wilujeng ngaraih cita cita nya. Saurna hoyong janten Ibu Guru…..
Salam…..
Budi Pangestu
Aya nu haneut merebey...maseuhan pipi….kuring teu bisa kukumaha…kuring harita ngan saukur bisa nyegruk na dada Yani sobat kuring.
Ti Yani kuring apal yen Budi ngabogaan panyakit Leukemia. Ayeuna manehna cenah indit ka luar Jawa..milu ka dulurna….bari sakalian dek uubar duka teuing kamana da Yani sorangan ge teu dibere nyaho kamana kamana. Ti harita kuring teu manggihan deui anjeun…Bud.
Remen diri anjeun ngulayaban datang ka diri kuring sanajan na implengan, sanajan na lamunan. Lamun anjeun percaya nepi ka kiwari anjeun aya dina hate kuring…..sanajan kuring geus jadi Nyonya Dani Rukman, nu geus mere kakasih ati … si geulis rancunit Larasati Rukman Pangestu. Ngaran Pangestu hiji ngaran nu teu weleh ngait na ati kuring diadumaniskeun ka si geulis bentang katineung ati. Ngahaja ameh kuring tetep inget ka anjeun…
Bagja kacida waktu si geulis gubrag ka alam dunya. Dunya asa ngalegaan…kanyaah kuring jeung salaki tamplok kamanehna. Kuring jeung salaki geus jangji rek nganomor hijikeun anak dimana wae. Nepi ka kuring sadar anjeun kudu bisa dipupus dinu hate. Lalunan panto hate diajar nutupkeun ngaran anjeun. Sanajan anjeun kudu yakin ka diri kuring. Nepi ka kiwari kuring tacan pernah betus ka salaki ngeunaan diri anjeun…oge ngeunaan Pangestu anu ku kuring keukeuh kudu diterapkeun ka anak kuring. Tapi Kang Dani memang lalaki nu kacida nyaahna ka diri kuring….nepi kamanehna ngelehan mere ngaran Pangestu. Padahal ngaran asal nu rek dibikeun harita teh nyaeta Larasati Rukmana Ningrum…
Tapi kabagjaan rumah tangga kuring ngoleang…sirna basa Kang Dani mulang dipundut kunu rahayu dicandak kunu kawasa. Ngan nepi ka 2 taun umur Laras, manehna marengan diri kuring…
Ti dinya kuring sorangan marengan Laras ka ditu ka dieu. Komo basa 1 taun ayeuna Laras mindeng pisan geuring…mindeng panas teu pupuguh. Atuh kapaksa kuring menta heula cuti ka sakola keur uubar nu jadi anak.
“Larasati”…cek hiji suster na lawang panto…
Lamunan peuyar….Lalaunan kuring nangtung bari jeung ngais Laras…
“Sok antos heula na korsi Bu…” ceuk suster bari ngageserkeun korsi ka kuring
Kuring ngan saukur manggut bari pameunteu anteb ka dokter anu keur nukangan kuring nendeun kertas hasil pamariksaan pasen.
“Ini dok…hasil Lab nya!” ceuk suster mere hasil pariksaan laras ka Dokter.
“Pasenya panggil aja ke sini…!”
“Udah dok…tuh lagi nunggu…!”
“Oh…” Dokter malikeun awakna….barang breh….Duh gusti enyaan anjeun…kuring moal kasmaran. Sanajan ayeunamah jadi beresih, lintuh tur aya kumis ngajiripit…apan Budi nu baheula mah asa hideung jeung begang…Teu ku hanteu ieu hate jadi teu puguh…asa tagiwur. Sakeudapan kuring jeung anjeun silih teuteup…
“Ninda..!”
“Bud…ehm dok….!”
Anjeun imut leleb…bener bener masih imut nu baheula imut nu nengtremkeun hate nu keur marudah….
“Kumaha damang ?!”
“Damang…!” Dua leungeun patarema…..karasa aya nu sumarambah kana hate..haneut…ngahaneutan diri kuring nu nalangsa…kembang malati nu nyambuang di jero ruangan jadi saksi ngancikna deui asih na ati. Malati nu nguncup ayeuna ligar kasmaran nyegitan rohangan hate kuring. Hayang kuring nyegruk na dada anjeun nu sembada ngabudalkeun rasa katugenah jeung kanalangsa anu geus kaalaman ku diri kuring….
Ti harita kuring remen tepung jeung anjeun keur ngontrol kondisi Laras. Tapi kuring can wani tatanya ka anjeun perkara hal anu kacida pribadina…Mudah-mudahan Budi can boga pamajikan…meureun bisa katresna ngait na diri. Ah barina ge ketang boa cau ambon dikorangan manehna teu mikir mikir…
Dina hiji sore…
Tiriling….sora Hp disada. Diilikan aya SMS asup…
“Diantos…di klinik tabuh 5 sonten…. “ From: Dr Budi
“Teu lepat? Pan praktek dugi tabuh 4?? Sarengna deui pan kontrol Larasmah minggu payun?!” Klik tombol send dipencet…
“Aya nu kedah dibadantenkeun…teu kedah nyandak Laras…” From : Dr Budi
“OK!” klik tombol send dipencet..
Gura giru kuring salin bari ngilikan jam ayeuna jam 4…
Datang ka klinik geus sepi…kuring langsung ka ruangan anjeun…. Anjeun geus saged bari jeung teu make baju dines. Pangling kacida…!
“Yu urang kapengker heula…!” Kuring ngahuleng bari teu burung ieu awak nuturkeun anjeun nu muru ka tukang…muru mobil nu diparkir…
“Sok calikna dipayun..!” anjeun mukakeun panto mobil panghareupna. Asa dihipnotis kuring teh nurut weh ka anjeun Bud…
Geleser mobil sedan maju nyemprung melah jalan nu kabeneran harita sepi.….sarua jeung nyemprungna hate kuring nu pinuh ku rasa panasaran…
“Bade ka mana Dok…?!” kuring muka obrolan
“Urang ka Rumah Makan heula teu kiat lapar…Budi we…teu kedah nyebat Dokter sagala….!”
“Geuning ieu mah siga jalan anu bade ka….!” kuring teu kebat…
“Muhun ka Rumah Makan anu di Bayongbong tea…waktos urang kapungkur kadieu…, sugan we atuh ngemutkeun urang kapungkur nya Nin…!”
Kuring ngan ukur balem…
Teu lila geus anjog kanu dituju….bangunan masih siga nu baheula ngan ayeunamah asa leuwih hegar leuwih campernik…duka meureun pedah warna cetna anu cerah jeung dipalataran parkir ayeunamah pinuh ku rupaning kekembangan…
“Bade pesen naon??anjeun mikeun kertas ka kuring…
“Teu langkung lah…!”
“Nya atos atuh nya…pasti makanan sunda komplit kan?? Siga kapungkur?!” anjeun miken pesenan ka pelayan sanggeus ngabuleudan pesenan
Kuring ngan ukur seuri…teu nyana geuning anjeun masih inget kana karesep kuring
“Caina eueut heula supados raos ngobrolna!” ceuk anjeun bari jeung nyodorkeun gelas ka kuring…
“Aya naon Bud…meni asa rareuwas?!” kuring ngaregot cai…maseuhan tikoro nu tatadi garing…
“Teu kedah reuwas ieu mah diluar kedinasan….!” Ah anjeun tetep misterius Bud…
“Maksadna..!?”
“Masalah urang??”
“Masalah urang kumah?!”
“Nampi teu upami Ninda dipihukum ku Budi??!’
Gebeg….
Sanajan salila ieu piomongeun eta dianti-anti tapi teu burung hate ngaranjug komo bari jeung togmol kitumah….sakedapan kuring ngahuleng…
“Teu nampi nya?? Atau sieun ku panyawat Budi nu kapungkur…tenang…Nin…Budi tos damang 100%. Matakna ayeuna kumawantun ka Ninda atanapi peryogi ku hasil Labna….!!” Anjeun noroweco
“Eu..sanes kitu tapi…!”
“Tapi kumaha…?? Tos teu miharep Budi nya…?? Memang kapungkur Budi teu wanton wakca ka Ninda kumargi Ninda teurang Budi teu PD. Budi gaduh panyawat anu…yah Ninda ge teurang ku anjeun…Hate Budi tos pasrah waktos terang Ninda nikah ka Dani. Da panginten tos kitu titis tulisna. Tapi ayeuna urang dikersakeun deui pendak… Ayeuna Budi kumawantun miharep ka Ninda mudah-mudahan Ninda kersa nampi…!!”
“Ari istri Budi bade dikamanakeun??”
“Ninda…Ninda…moal satapa tapa Budi miharep Ninda lamun aya istrimah??
“Tos ngantunkeun atanapi pirak??”
Anjeun ngan saukur gideg bari jeung mesem..
“Janten salami ieu Budi teu acan….!” Kuring teu kebat…
“Budi teu acan kantos nikah….Nin. Istri nu salami ieu dipicangcam ku Budi taya deui iwal Ninda…Ninda cinta nu munggaran jeung panungtungan keur Budi” tembal anjeun dareuda..”Tapi upami Ninda teu nampi…teu sawios…Budi bagja tiasa ngedalkeun rasa nu tos ngurungan waruga Budi 8 tauna. Budi masih tiasa janten lalaki sajati ku nyatakeun rasa tresna ka Ninda. Sareng tong Sieun Nin…sanaos Ninda teu nampi ka Budi.. Budi masih tetep nyaah ka Laras, Budi bakal teteup ngontrol kondisi Laras!!... Kumaha Nin!!?”
Kuring teu bisa balaka…kuring ngan saukur unggek bari jeung panon neuteup anjeun….dina biwir panon teu karasa aya nu ngeclak..teu kaampeuh. Lir budal ngabudalkeun hate anu sarua karungruman rasa tresna nu meh lipur…garing…jeung tarahal ayeuna ngarekahan deui karembangan. Katresna nu ngarangrangan ayeuna mimiti sirungan deui
“Ninda ge nyaah ka anjeun Bud…!” ceuk kuring bari jeung nyekelan leungeun anjeun nu keur nyusut cipanon kuring…”Nuhun Bud…anjeun tos masihan kabagjaan ka kuring…!” kuring neueulkeun leungeun anjeun kana pipi …
“Anjeun nyaah ka Laras, Bud…!”
“Insya alloh hayu urang sasarengan micinta Laras…lamun alloh marengan sareng urang yakin insya alloh laras tiasa damang..!”
***
Peuting ieu peuting anu kacida bagjana keur kuring rehna poean tadi tos dirapalan Ninda Ayuningtyas S.Pd ka Dr.H., Budi Pangestu ahli leukemia nu ngaadumaniskeun kedokteran jeung terapi sedekah .